De oorlog tegen Joegoslavië was de eerste veroveringsoorlog van de Navo. Joegoslavië weigerde zich te onderwerpen aan het Westen.De Servische nationale burgerij, onder leiding van Milosevic, wil zich niet onderwerpen aan die buitenlandse overheersing. Ze wil haar politiek en economie niet laten controleren door Duitsland of de Verenigde Staten. Daarom stookten Duitsland en de Verenigde Staten de nationalistische organisaties op met als doel Joegoslavië uit elkaar te doen spatten. Eerst kwam Bosnië aan de beurt en daarna Kosovo.De Navo loog over etnische zuiveringen over massamoorden en over massagraven in Kosovo, waarvoor de Serviërs de schuld zouden zijn. De Duitse brigadegeneraal b.d. Heinz Loquai heeft dit openlijk verklaard. Het was de Navo die met de massale bombardementen twee grote rampen heeft veroorzaakt in Kosovo: de verdrijving van Kosovo-Albanezen (moslims) uit hun dorpen, waardoor een enorm vluchtelingenstroom op gang kwam en in de nasleep van dit handelen de dagelijkse terreur van deze zelfde Kosovo-Albanezen op de Serviërs en later op de Macedoniërs. De generaal verklaarde tot ergernis van vele verantwoordelijke westerse politici, dat er geen sprake was van genocide noch van grootschalige verdrijving van bevolkingsgroepen. Zo werd de wereld massaal voorgelogen en misleid door generaals, politici en radio-en tv- journalisten.Karakteristiek voor het Kosovo conflict is, net als met alle andere serieuze conflicten, dat we weinig weten over de werkelijke feiten. De bevolking verneemt alleen geruchten en moet maar geloven wat er verteld wordt. Officieel begonnen de VS en de Navo hun oorlog tegen de Serviërs in 1995, vier jaar na het begin van de gevechten ter plekke. In feite had Duitsland al sedert 1979 geheime agenten uitgestuurd om Joegoslavië op te blazen en de controle over de Balkan over te nemen. En de VS hadden al sedert 1990 sancties uitgevaardigd tegen Joegoslavië. De oorlog tegen Joegoslavië werd enkel gevoerd voor het profijt van de multinationals van de olie, van de bewapening, van de bouw en van de financiën. Als we het waas van medialeugens doorprikken, dan zien we dat dit niet een humanitaire actie, maar een soort van privatisering via bommen was. Het ware doel van de grootmachten was – zoals wordt bewezen door hun eigen strategische documenten – de controle over te nemen van een economie die nog onafhankelijk bleef van de multinationals en ook de arbeidende klasse, die hield aan haar sociale rechten en haar zelfbestuur, onder controle te krijgen.Onmiddellijk na de bombardementen stuurde het Europese bedrijfsleven zijn pionnen uit. Le Monde: "Diplomatieke verantwoordelijken van de vier Europese landen die het meest betrokken zijn in de oorlog tegen Milosevic, zijn vertrokken naar de provincie" (Kosovo).De globalisering die wij vandaag kennen is niets anders dan een verscherping van alle tegenstellingen van het kapitalisme en de uitbreiding ervan tot zowat heel de planeet. Globalisering en oorlog zijn de twee kanten van dezelfde munt. Globalisering is het middel om de hele wereld onder maximumdruk van de multinationals te zetten, speciaal wat betreft de arbeidsvoorwaarden. En de oorlog is de hamer als een volk niet zwicht voor die druk. De armoede van de Derde Wereld is er niet vanzelf gekomen. Ze is het gevolg van vijf eeuwen van plundering van de natuurlijke rijkdommen. De opgelegde economische relaties zorgen ervoor dat ook vandaag de plundering doorgaat. Via oneerlijke relaties zuigen de multinationals nog altijd de rijkdom van de Derde Wereld weg en maken ze elke dag op dramatische wijze de kloof alsmaar breder. En telkens wanneer een land probeert een onafhankelijke ontwikkelingskoers te voeren of profijt probeert te halen uit zijn olie, uit zijn natuurlijke rijkdommen of uit zijn arbeidspotentieel, reageren de grootmachten. Ze proberen dit land volledig te onderwerpen via de recepten van het Internationaal Muntfonds (IMF) en de Wereldbank, die erop gericht zijn dat het land zijn eigen industrie en openbare diensten aan zijn bevolking zou opgeven ten voordele van de multinationals. Als dat niet lukt, gaat men over tot economische embargo’s en zelfs tot burgeroorlogen. Ten slotte kan het gaan tot bombardementen of de staatsgreep door de CIA [net als 5 oktober 2000 in Servie]. De huidige globalisering is het resultaat van drie onderling sterk verbonden krachten: ten eerste de grote multinationals, ten tweede de imperialistische staten die de belangen van hun monopolies en de internationale bondgenootschappen van hun monopolies beschermen en verdedigen en ten derde de internationale instellingen die gedomineerd worden door de imperialistische staten en de multinationals, zoals het IMF, de Wereldbank en de Wereldhandelsorganisatie. Via die drie krachten leggen de imperialisten, en dan vooral de Verenigde Staten, hun wil op aan de regeringen van de verschillende onderdrukte landen en beslissen zij over de politiek die de regeringen van die landen moeten volgen, op straffe van sancties of zelfs van destabiliserings- of agressieoorlogen. Heel de wereld leeft onder de dictatuur van de multinationals en hun internationale economische instellingen. De ‘democratie’ is een klucht want het imperialisme laat alleen de keuze tussen verschillende neokoloniale partijen... die allemaal de politiek moeten volgen die gedicteerd wordt door het IMF, de Wereldbank en de Wereldhandelsorganisatie. De oorlog van de Navo was helemaal niet humanitair, zei Bill Clinton in privé-gesprekken, nog voor de oorlog begon: “Als we stevige economische betrekkingen willen, waarbij we over de hele wereld kunnen verkopen, dan is Europa de sleutel. En dat is de reden voor dat Kosovo-geval (sic)”.Een medewerker bevestigde dat standpunt: “Om de globalisatie te laten slagen, mag Amerika niet aarzelen op te treden als de almachtige supermacht die het is. De onzichtbare hand van de markt werkt niet zonder gebalde vuist erachter. McDonalds kan niet bloeien zonder McDonnell Douglas die de F-15 vliegtuigen maakt.” Het gaat dus wel degelijk om een oorlog voor de superwinsten van de multinationals, om de weerstand te breken van een land dat zijn onafhankelijke economie wil behouden. Voor wie de wereld wil domineren en uitbuiten is een mensenleven van geen tel. Noch dat van Amerikaanse of Europese soldaten, noch dat van Serviërs of Albanezen, die allemaal bewust besmet [verarmd uranium] werden.De oorlogen die bezig zijn en die op het programma staan, zijn een onderdeel van een globaal strategisch plan. De economische wetten dwingen de multinationals steeds nieuwe rijkdommen en strategische regio’s te veroveren. Daarvoor dient de Navo. Als we de Verenigde Staten en de Navo hun gang laten gaan, dan wacht de wereld een catastrofe. De dreiging die van de VS en de Navo uitgaat is globaal. De weerstand moet ook globaal zijn. Er moet een wereldfront voor de vrede komen. Iedere aanval tegen één volk moet gezien worden als een aanval tegen àlle volkeren. Wie is de volgende ?Vechten voor vrede betekent dan ook in de eerste plaats de oorlog verklaren aan het kapitalisme.Het betekent een systeem uitschakelen dat gebaseerd is op privé-bezit van de productiemiddelen, waarbij alleen het recht van de sterkste geldt en waarin volkeren en naties als wolven tegen elkaar opgezet worden. Wie zich wil verzetten tegen de waanzin van de oorlog, moet zich verzetten tegen de waanzin van het kapitalisme.ALS NAVO-LEIDERS OVER VREDE SPREKEN, WEET DAN DAT DE OORLOG NABIJ IS.
